Ξέρω ότι έχω γίνει λίγο επαναλαμβανόμενος όσον αφορά τους σκηνοθέτες, αλλά θεωρώ απαραίτητο να δω όσο το δυνατόν περισσότερα από εκείνους τους μεγάλους που, κατά καιρούς, είναι ξεχασμένοι. Ο Κύριος Νιλ ΤζόρντανΓια όσους δεν με έχουν διαβάσει στο παρελθόν, έχει ήδη σκηνοθετήσει κλασικές ταινίες, όπως το «The Game of Tears» και το «Interview with a Vampire». Και πιο κοντά, στα οποία έχω ήδη αναφερθεί, το «Πρωινό στον Πλούτωνα» και «Το τέλος της υπόθεσης».
Pes το άλλο βράδυ είδα την τελευταία του δουλειά, με τίτλο «Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ«, που μεταφράστηκε σαν «Ο Ξένος που υπάρχει μέσα σου», ή κάτι παρόμοιο. Το θέμα είναι ότι η ταινία μας βάζει ανάμεσα σε έναν βράχο και ένα σκληρό μέρος, ή καλύτερα, μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας.
Η πρωταγωνίστρια και ο φίλος της δέχονται επίθεση από μια ομάδα κακοποιών που τους καταστρέφουν, σκοτώνοντας κυριολεκτικά το αγόρι και αφήνοντάς το σε κώμα για τρεις εβδομάδες. Μια αγανακτισμένη αλλά φοβισμένη γυναίκα είναι αυτή που προκύπτει από αυτό που συνέβη και που ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι πια αυτό που ήταν, ότι δεν μπορούσε να ξαναγίνει αυτό που ήταν, ότι τώρα υπάρχει ένας ξένος μέσα της, που είναι αυτός που κυριαρχεί. Για να αισθάνεται πιο προστατευμένη, παίρνει ένα όπλο παράνομα στη μαύρη αγορά και το κουβαλάει στην τσάντα της μέρα και νύχτα. Η Νέα Υόρκη που έζησε πριν δεν είναι η ίδια που ζει τώρα, γιατί αυτό που του συνέβη του άνοιξε τα μάτια και του έδειξε την πραγματική ανασφάλεια της «ασφαλέστερης πόλης στον κόσμο». Και η γυναίκα αρχίζει να υπερασπίζεται τον εαυτό της. Σε όσους της επιτίθενται, εκείνη απαντά με λίγες βολές, κάνοντας δικαιοσύνη με το ίδιο χέρι. Και αυτό ακριβώς τίθεται στο τραπέζι της συζήτησης, αφού εκείνη, σε αυτά που συμβαίνουν στις ταινίες, αρχίζει να σχετίζεται με έναν αστυνομικό που την ανακαλύπτει στην υπόθεση της, αν και δεν της το λέει. Ως εκ τούτου, η αντίφαση φαίνεται στο πρόσωπο, παραμένοντας ως θεατές στο χείλος μιας αμφιβολίας που είναι δύσκολο να επιλυθεί. Και είναι ότι η νομιμότητα τον περιορίζει στις πράξεις του, επιτρέποντας σε εγκληματίες υψηλού διαμετρήματος να απελευθερωθούν. Όμως η δικαιοσύνη με το δικό της χέρι που αποδίδει η γυναίκα είναι παράνομη, παρόλο που πετυχαίνει τη νίκη που με δίκαιους τρόπους δεν θα επιτυγχανόταν.
Ο Neil Jordan έχει την ικανότητα να σας δείξει και τις δύο όψεις του νομίσματος, και να σας ωθήσει στο όριο του απροσδιόριστου. Γιατί μένει κανείς χωρίς να μπορεί να εξακριβώσει αν η μία ή η άλλη είναι η σωστή πλευρά.
Ταινία που προτείνω, ολόκληρη και βαθιά, βαθιά και απόλυτη. Ένας ιστότοπος στον οποίο πολλοί σκηνοθέτες θα πρέπει να μπορούν να προσεγγίσουν.