Κινηματογραφική κριτική

Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι το «I am a Hero» του Shinsuke Sato είναι ξεκαρδιστικό, αλλά απέχει πολύ από το να είναι μια εξαιρετική ταινία.

Ενδιαφέρουσα αυστραλιανή πρόταση του Ariel Kleiman "Partisan", αν και πολύ προβλέψιμη από την πρώτη στιγμή.

Το ντεμπούτο στη ταινία μεγάλου μήκους του Todd Strauss-Schulson "The Final Girls" ήταν ένας από τους μεγάλους νικητές του Φεστιβάλ Sitges.

Το «Green Room» ήταν αναμφίβολα μια από τις καλύτερες ταινίες του Φεστιβάλ Sitges του 2015, παρά το γεγονός ότι δεν εμφανίστηκε τελικά στη λίστα των νικητών.

Οι κριτικοί που παρευρέθηκαν στο Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης επέλεξαν αυτό που ήταν καλύτερο για αυτούς.

Πολλοί αναρωτιούνται τι ταινίες όπως το «Μανταρίνι» γυρίζουν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sitges, αλλά σίγουρα εκτιμώνται.

Δύσκολο να συνδεθεί με αυτή τη νέα ταινία του Michael Almereyda που ονομάζεται «Experimenter» όπως συμβαίνει με πολλά από τα έργα του.

Ο Cédric Anger μας φέρνει πιο κοντά στη φιγούρα ενός από τους δολοφόνους που έφερε ανάποδα τόσο τη γαλλική αστυνομία όσο και τη χωροφυλακή στα τέλη της δεκαετίας του '70.

Η Paula Ortiz μας φέρνει πιο κοντά στο σύμπαν του Lorca με την ταινία "The Bride", μια διασκευή του "Blood Wedding".

Το Φεστιβάλ Sitges 2015 άνοιξε την περασμένη Παρασκευή με την ταινία του Ρόμπερτ Έγκερς «Η Μάγισσα», επιτέλους μια άξια αρχή για μια έκδοση του διαγωνισμού.

Οι κριτικοί που συγκεντρώθηκαν στο Φεστιβάλ του Τορόντο αυτές τις μέρες έχουν καταρτίσει λίστες με τους καλύτερους του καναδικού διαγωνισμού.

Φέτος το φεστιβάλ ταινιών τρόμου Molins de Rei ήταν αρκετά κανονικό, χωρίς υπερβολικά εξαιρετικές ταινίες αλλά με αποδεκτό μέσο επίπεδο.

Το "I Survived a Zombie Holocaust" δεν ήταν η καλύτερη ταινία στο φεστιβάλ ταινιών τρόμου Molins de Rei, αλλά ήταν η πιο αστεία.

Το «Starry Eyes» αναδείχθηκε στη λίστα των νικητών στο φεστιβάλ ταινιών τρόμου Molins de Rei, με ειδική μνεία για την πρωταγωνίστρια του Alexandra Essoe.

Χωρίς αμφιβολία, το "The Man in the Orange" ήταν η πιο περίεργη πρόταση αυτής της έκδοσης του Φεστιβάλ Molins de Rei.

«Η Τζούλια ήταν μία από τις βραβευμένες ταινίες στο φεστιβάλ ταινιών τρόμου Molins de Rei.

15 χρόνια μετά τη μεγάλη έκρηξη του ντεμπούτου του με τον Daniel Myrick, ο Eduardo Sánchez επιστρέφει στα βιντεοσκοπημένα πλάνα με το "Exists".

Αφού πέρασε από το φεστιβάλ Sitges, το ντεμπούτο έργο του Brian O'Malley "Let Us Prey" έφτασε στο φεστιβάλ ταινιών τρόμου Molins de Rei.

Είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί το "Living Dark" δεν έχει δει το φως μέχρι έξι χρόνια μετά την εκτέλεσή του.

Ο Billy Sense έφτασε στο φεστιβάλ ταινιών τρόμου Molins de Rei με την κριτική του για το κλασικό "Frankenstein" σε ένα κλειδί επιστημονικής φαντασίας, "Closer to God".

Οι κωμωδίες τρόμου τείνουν να λειτουργούν καλά, ειδικά σε φεστιβάλ, και το "Suburban Gothic" δεν αποτελεί εξαίρεση.

Ο Martín Desalvo μας παρουσιάζει ένα νέο όραμα για τον βαμπιρισμό στην πρώτη του σόλο μεγάλου μήκους ταινία, "Η μέρα έφερε σκοτάδι".

Την πρώτη ημέρα του φεστιβάλ Molins de Rei, μπορέσαμε να απολαύσουμε μια ταινία που αναμφίβολα μιλάει για φόβο όπως λίγες άλλες, το "Autumn Blood".

Το «Berkshire County» της Audrey Cummings ήταν η ταινία που ήταν υπεύθυνη για την έναρξη του επίσημου τμήματος του φεστιβάλ Molins de Rei.

Αυτό είναι το Top 10 των καλύτερων ταινιών που προβλήθηκαν στο 47ο Φεστιβάλ Sitges.

Ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ έχει δείξει με τη νέα του ταινία "It Follows" ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από όσο νομίζουν πολλοί.

Το "When Animals Dream" είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια να πραγματοποιηθεί ένα "Let the Right One In" του Tomas Alfredson αλλά με γυναίκες λύκους.

Ο Kevin Smith ανανεώνεται με τη νέα του ταινία "Tusk", ένα μείγμα κωμωδίας και παράξενου τρόμου.

Η νέα ταινία των Alexandre Bustillo και Julien Maury "Aux yeux des vivants" προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στο 47ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sitges.

Ένας συνδυασμός φανταστικού και αμερικάνικου indie σινεμά, δεν είναι περίεργο που το "Jamie Marks is Dead" ήταν τόσο στους Sitges όσο και στο Sundance.

Πολύ ο Νόα Τσόμσκι και ο μικρός Μισέλ Γκοντρί. Αυτό είναι "Είναι ο άνθρωπος που είναι ψηλός ευτυχισμένος;"

Χωρίς αμφιβολία, το "Fish and Cat" του Shahram Mokri είναι μία από τις πιο τολμηρές προτάσεις αυτής της έκδοσης του Φεστιβάλ Sitges.

Το "Goodnight Mommy" είναι ίσως μια από τις καλύτερες ταινίες του 47ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sitges.

Τίποτα ενδιαφέρον δεν είναι το έργο του Leigh Janiak "Honeymoon", μια ταινία που ούτε γαντζώνει, ούτε τρομάζει, πολύ περισσότερο εκπλήσσει.

Αν και δεν μας δείχνει κάτι καινούργιο, η κασέτα του Jeong Yeon-shik "The Fives" είναι ένα προϊόν περισσότερο από μια επιτυχία.

Το να αντιμετωπίσετε μια ταινία Hitoshi Matsumoto είναι μια πρόκληση και πρέπει να διαβάσετε ανάμεσα στις γραμμές στο "R100".

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Ana Lily Amirpour "A Girl Walks Home Alone at Night" ήταν από τις πιο διάσημες στο 47ο Φεστιβάλ Sitges.

Το θρίλερ δράσης του Maximilian Erlenwein "Stereo" υπονοεί τρόπους στην αρχή, αλλά ξεθωριάζει καθώς η πλοκή εξελίσσεται.

Εάν υπάρχει μια ταινία που αντιπροσωπεύει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη το κύριο σύνθημα της 47ης έκδοσης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sitges, είναι το "Horsehead".

Ο βιετναμέζικος κινηματογράφος εκπροσωπήθηκε στη νέα έκδοση του φεστιβάλ Sitges από τη φουτουριστική ταινία "2030".

Ως θρίλερ δράσης, "That Demon Within" το έχουμε δει χίλιες φορές και ως ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο φαίνεται ότι προσποιείται, είναι απίθανο.

Το «Der Samurai» του Till Kleinert είναι μια από εκείνες τις ταινίες που καλώς ή κακώς ελπίζετε και επιθυμείτε να συναντηθείτε στο Φεστιβάλ Sitges.

Η Marjane Satrapi συναντά τη νέα της ταινία "The Voices", μια ταινία που προσφέρει ό, τι μπορεί να αναμένεται από αυτήν, μια καλή δόση χιούμορ.

Αντιμέτωποι με τον «Διαστημικό Σταθμό 76», πρέπει να αναρωτηθούμε: Τι ήθελε ο σκηνοθέτης με αυτήν την ταινία;

Ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα του "The Stranger" είναι ότι δεν είναι πιστή στον εαυτό της.

Ως όποιος έχει απολαύσει το "Under the Skin", δεν το προτείνω για χάρη της ίδιας της ταινίας.

Στο ντεμπούτο του σε ταινία μεγάλου μήκους, ο Jonas Govaerts δεν αποτυγχάνει άσχημα, και ενώ ο "Cub" δεν έχει στιγμές λαμπρότητας, μπορεί να χειριστεί την ένταση αρκετά καλά.

Στα μισά των πρώτων ημερών του Γκάι Ρίτσι και του "Kill Bill" του Ταραντίνο, βρίσκουμε τη νέα κασέτα Sion Sono "Γιατί δεν παίζεις στην κόλαση;"

Η Hélène Cattet και ο Bruno Forzani επιστρέφουν με μια άλλη υπνωτική ταινία, "The Strange Color of Your Body's Tears", την οποία μπορούμε να δούμε μέσω του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Atlantida.

Μέσω του διαδικτυακού διαγωνισμού Atlantida Film Fest παίρνουμε το «Honeymoon», μια τσεχική πρόταση του Jan Hrebejk.

Μέσω του Atlantida Film Fest παίρνουμε το "Of Horses and Men" (Hross í oss), μια πιο περίεργη ισλανδική πρόταση.

Το "Prince Avalanche" απέχει πολύ από το είδος του κινηματογράφου που συνήθως προβάλλεται στο Φεστιβάλ Sitges, ακόμα κι έτσι στον καταλανικό διαγωνισμό όλα έχουν μια θέση.

Μετά την επιτυχία του 2010 με την ταινία τους "Rabies", οι Ισραηλινοί σκηνοθέτες Aharon Keshales και Navot Papushado επαναλαμβάνουν τη συνεργασία στο "Big Bad Wolves".

Όπως ανέφερε ο ίδιος ο σκηνοθέτης στην πρεμιέρα του στην Ισπανία στο Φεστιβάλ Sitges, ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του από το "Coherence".

Είμαστε αυτό που είμαστε ή μάλλον είμαστε αυτό που μας κάνουν να είμαστε. Αυτό σημαίνει για εμάς ο Jim Mickle με το "We Are What We Are".