Σκηνή από τη γαλλική ταινία «Όλα ξεκινούν σήμερα» του Μπερτράν Ταβερνιέ.
Μιλάμε σήμερα για μια άλλη ταινία που σχετίζεται με την εκπαίδευση, πρόκειται για «Σήμερα όλα ξεκινούν (Ça commence aujourd'hui)» του Bertrand Tavernier (Στο κέντρο της καταιγίδας). Μια γαλλική ταινία του 1999, η οποία έτυχε θετικής υποδοχής από κριτικούς και κοινό στη Γαλλία, στην οποία πρωταγωνιστούν οι: Dominique Sampiero, Tiffany Tavernier και ο ίδιος ο Bertrand Tavernier.
Στο "Σήμερα όλα αρχίζουν" Θα συναντήσουμε τον Daniel, 40, δάσκαλο και διευθυντή ενός νηπιαγωγείου σε μια καταθλιπτική πόλη στη βόρεια Γαλλία. Είναι ένας ευαίσθητος και επίμονος άνθρωπος που είναι παθιασμένος με τη δουλειά του, αλλά βρίσκεται παγιδευμένος σε μια ιεραρχία που δεν του επιτρέπει να υπερβαίνει τα καθήκοντά του ως παιδαγωγός, αναγκαζόμενος να ακολουθεί τους βασικούς κανόνες διδασκαλίας ενώ οι μαθητές του πηγαίνουν κυριολεκτικά στο σχολείο. νεκρός από πεινασμένοι και σε κουρέλια. Παρά τα εμπόδια, ο Ντάνιελ δεν θα τα παρατήσει και θα ζητήσει την υποστήριξη ολόκληρης της κοινότητας.
Η ιστορία του Tavernier, πολύ αληθινή, μας λέει ότι υπάρχουν πολλά να πούμε, και το κάνει ειλικρινά και χωρίς βιασύνη, αλλά χωρίς παύσεις, αναμφίβολα σε μια δόση πραγματικότητας, που μας λέει ότι η σημερινή κοινωνία έχει φτάσει σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. κατάσταση, αλλά τι Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με το θάρρος, την υπομονή και το θάρρος να προσπαθήσουν να αγωνιστούν για να βελτιώσουν τα πράγματα.
Το σχολείο του «Σήμερα ξεκινάει όλα» βρίσκεται σε μια φτωχή γειτονιά και μας διδάσκει την κατάσταση των παιδιών, το οικογενειακό τους περιβάλλον (με αλκοολισμό, πολλή ανεργία, κακομεταχείριση, νεανική παραβατικότητα...) και πώς ο διευθυντής του σχολείου δεν έχει άλλη επιλογή από το να εμπλακεί σε αυτά τα θέματα. Αντιμετωπίζοντας το εκπαιδευτικό σύστημα και τη γραφειοκρατία των πολιτικών διοικήσεων (και κοινωνικές υπηρεσίες) που δεν βοηθά ακριβώς τον δάσκαλο.
Ο δάσκαλος συχνά καταγγέλλει ότι βρίσκεται μόνος του μπροστά στα προβλήματα που προκύπτουν από αυτούς τους χαρακτήρες (κακομεταχείριση, ένταξη μεταναστών, φτώχεια, παιδιά με προβλήματα κ.λπ.), αφού η υποστήριξη, οι δωρεές ή η βοήθεια που παρέχεται από την Consellería είναι άκυρη (άλλο τι λένε οι εκπαιδευτικοί νόμοι και άλλο τι συμβαίνει στην πραγματικότητα), επομένως παραμένοντας για την επίλυση αυτών των προβλημάτων απλώς η στάση που υιοθετεί ο δάσκαλος μπροστά τους ... βγάζοντας τα κάστανα από τη φωτιά, με θάρρος ... όπως ο δάσκαλος της ταινίας. Και το κάνει όπως αυτός, για τα παιδιά, για την ευαισθησία και την τρυφερότητα απέναντί τους που αγνοούν τον εχθρικό κόσμο στον οποίο μεγαλώνουν και την πραγματικότητα στην οποία ζουν.
Μια άλλη ιδέα που βρίσκω ενδιαφέρουσα είναι αυτή που έκανε μια από τις παλαιότερες δασκάλες του σχολείου, όταν το λέει αυτό Πριν, είχα 45 μαθητές στην τάξη και σε κακές συνθήκες (όπως αυτή τη στιγμή) και ήταν πολύ πειθαρχημένοι, ενώ τώρα ήμουν 30 και δεν ήταν πειθαρχημένοι. Το αποδίδει στο γεγονός ότι τα παιδιά είναι μόνα τους, οι μητέρες δεν φροντίζουν πια τα παιδιά τους και δεν ξέρουν σε ποιον να μιλήσουν.
Νομίζω ότι πρέπει να αναλογιστούμε τη συνείδησή μας για το τι συμβαίνει και για τη σημασία μιας λέξης στο επάγγελμα που σπουδάζουμε: Θάρρος. Η ζωή του δασκάλου, μακριά από κλισέ ότι «είναι καλύτεροι από όσο θέλουν» όπως ακούγεται στο δρόμο, είναι ωμή, Και αν ο δάσκαλος έχει την απαραίτητη και επιθυμητή κλίση, πρέπει να είναι μια συνεχής προσπάθεια για τη βελτίωση της κατάστασης, όπως στην ταινία του Γάλλου σκηνοθέτη Ταβερνιέ.
Περισσότερες πληροφορίες - Trailer της ταινίας "In the center of the storm"
Πηγή - Οι δεινόσαυροι έχουν επίσης ένα blog