Κινηματογράφος και εκπαίδευση: «Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω στρατιώτης»

«Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω στρατιώτης» είναι η ιστορία του Álex, ένα οκτάχρονο αγόρι που γοητεύεται από τη βία στην τηλεόραση και στα βιντεοπαιχνίδια. Ο Άλεξ αρχίζει να αναπτύσσει προβλήματα επικοινωνίας με τους γονείς του και άλλους συμμαθητές του, έτσι κλείνεται στον εαυτό του, εφευρίσκοντας δύο φανταστικούς φίλους, τον αστροναύτη Captain Harry και το alter ego του, τον λοχία John Cluster. Όταν η μητέρα του γεννά δίδυμα, ο Άλεξ αρχίζει να νιώθει μόνος και παραμελημένος, επισκιασμένος από τον ερχομό των νέων αδερφών του.

Προδομένος και πληγωμένος, βάζει τον πατέρα του να τον ανταμείψει με κάτι που πάντα ήθελε: μια τηλεόραση στο δωμάτιό του. Μέσω της τηλεόρασης, ο Άλεξ θα ανακαλύψει έναν νέο κόσμο και θα αισθάνεται εντελώς γοητευμένος από όλα όσα βλέπει. Ο καταλύτης για την ιστορία θα είναι αυτή η αυξανόμενη εμμονή με εικόνες πολέμου και καταστροφής.

Το «Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω στρατιώτης» είναι αναμφίβολα μια από τις τελευταίες εκπλήξεις που μου χάρισε πρόσφατα η έβδομη τέχνη. Μια συμπαραγωγή μεταξύ Ισπανίας και Ιταλίας, η οποία καταγγέλλουν τον λάθος τρόπο με τον οποίο ορισμένοι γονείς εκπαιδεύουν τα παιδιά τους, επιτρέποντάς τους να κάνουν ό,τι θέλουν, παραλείποντας την έννοια του «όχι» και δημιουργώντας ένα σύμπαν στο οποίο δεν δέχονται να τους εναντιώνονται ή να στρίβουν τις επιθυμίες τους. Μια κουλτούρα στο «ό,τι θες αρκεί να μην ασχοληθείς πολύ». Αναμφίβολα μια ακόμη επιτυχία του πάντα αμφιλεγόμενου σκηνοθέτη Christian Molina (Ημερολόγιο νύμφου), για να δεις και να χωνέψεις αργά.